“ 30 Jaar geleden zag ik m alleen op vakantie in Spanje, 20 jaar geleden speciaal ervoor naar de Biesbosch, 2 jaar geleden nog zeldzaam in het Lauwersmeergebied en nu iedere dag een Cetti's Zanger! ”
Datum: 23 juli 2014
Al bladerend door de archieven van mijn oude website, komen er spontaan herinneringen boven.
Bijvoorbeeld aan de Engelse, ik mag wel zeggen legendarische, rockband Status Quo.
In onze covertijd speelden we onder de naam Goldrush al eens in hun voorprogramma.
In de immense veilinghal ‘Het FEC’ in Leeuwarden raakten wij toen zeer onder de indruk van het grote podium en de hoeveelheid apparatuur.
Ik herinner mij nog dat er zuurstofflessen klaar stonden voor als de heren in ademnood zouden komen.
Als onze gitarist Peter alleen al met zijn vinger naar de gitaarversterker van Francis Rossi of Rick Parfitt wees, kwam er meteen een suppoost hem vermanend terechtwijzen.
Dit waren grote mannen!
Nadat we waren doorgebroken met De Kast kwamen we Status Quo weer tegen.
Het zal rond de eeuwwisseling geweest zijn toen we als surprice-act tijdens ‘The Night Of The Proms’ mochten aantreden. Orkestleider John ‘music was my first love’ Miles,
was bij mij hoog in het vaandel komen te staan, nadat ik hem als gitarist en toetsenist had zien schitteren in concerten van Tina Turner en Joe Cocker.
De vaste deelnemers aan die jaargang Night Of The Proms shows waren de Italiaanse zanger Zucchero en….jawel Status Quo.
Ditmaal lagen de verhoudingen geheel anders en werden we door iedereen als collega’s benaderd.
Het gevolg was dat we ’s avonds gezamenlijk, met een biertje in de hand voor de tv de dartsfinale Raymond Van Barneveld tegen Ted Hankey aanschouwden.
Ook met de ontmoeting van de Italiaanse grootheid Zucchero heb ik later nog eens de goede sier kunnen maken.
Tijdens een familie vakantie aan het Gardameer stond onze tent een paar weken lang naast een Italiaans stel dat groot fan was van de zanger.
Ze konden maar niet geloven dat ik hun ‘Suikertje’ in levende lijve had ontmoet.
Het lange wachten was, vanwege de lengte van Night Of The Proms en de gezellige sfeer achter de schermen, niet erg bevorderlijk voor mijn spelniveau, weet ik me nog te herinneren.
Tijdens “In Nije Dei” kon ik aan mijn vingers voelen, dat ik dat laatste biertje niet meer had moeten nemen.
De cd van dit gebeuren zal nog wel ergens in huis liggen, maar die durf ik niet meer te beluisteren.
Natuurlijk gingen we nog even op de foto met Quo en Zucchero:
