“ 30 Jaar geleden zag ik m alleen op vakantie in Spanje, 20 jaar geleden speciaal ervoor naar de Biesbosch, 2 jaar geleden nog zeldzaam in het Lauwersmeergebied en nu iedere dag een Cetti's Zanger! ”
Datum: 11 juli 2014
Omdat het vervaardigen van mijn nieuwe website enige maanden in beslag nam, kwam ik ook behoorlijk achter te lopen met het schrijven van actuele stukjes.
Daarom zal ik de komende tijd nog wel eens over iets uit het recente verleden berichten.
Zo stond ik op 24 april in een volle feesttent in Kollum de plaatselijke Brassband te dirigeren.
Het ging om een dirigeer wedstrijd, een Kollumse versie van Maestro, het tv programma waarin bekende Nederlanders een groot symfonisch orkest moesten dirigeren.
Ik was daarvoor gevraagd en het leek me wel leuk. Andere bekende Kollumers die deelnamen waren o.a. de burgemeester en de huisarts.
Met De Kast hebben we in het verleden regelmatig samen gespeeld met diverse orkesten.
Meestal moest ik dan, na wat handgebaren van de dirigent, de intro van In Nije Dei inzetten.
Ik heb toen nooit helemaal begrepen hoe ik die armbewegingen precies moest interpreteren.
Met één dirigent kreeg ik zelfs woorden, omdat ik absoluut niet wist wanneer ik moest beginnen.
De man zwabberde maar wat met zijn handen en ik had geen idee hoe zijn telling liep.
Voor de wedstrijd in Kollum was er slechts één repetitie avond ingelast.
In het begin had ik het gevoel behoorlijk voor lul te staan met mijn arm gezwaai op
de moderne versie van de vijfde symfonie van Beethoven. Dat was namelijk het stuk dat mij was toebedeeld.
Ik had ook niet het gevoel dat ik enige invloed uitoefende op de muzikanten, die voornamelijk diep verdiept in hun partituur, de longen uit hun lijf bliezen.
Op een gegeven moment begon ik de telling wat door te krijgen. Ik besloot mij te concentreren op de eerste tel, zodat ik de draad niet kwijt zou raken.
Op de avond zelf bleek dat één keer repeteren niet voldoende was, want de draad was ik meteen in het begin al kwijt.
Maar na enkele maten had ik die weer opgepikt en zwabberde ik vrij vlekkeloos door Beethovens vijfde.
Ik moest als eerste aantreden en kon daarna met een biertje in de hand de verrichtingen van mijn concurrenten gadeslaan.
Uiteindelijk zou ik de tweede plaats bemachtigen, net achter de huisarts.
De driekoppige jury meende dat ik wel kon gaan dirigeren, mocht De Kast er ooit mee ophouden.
Met die constatering was ik het niet geheel eens.
Het was een leuke ervaring en ik begrijp nu iets meer van wat een dirigent daar voor dat orkest allemaal staat te doen, maar verder vind ik mij hier niet echt voor
in de wieg gelegd!
