“ 30 Jaar geleden zag ik m alleen op vakantie in Spanje, 20 jaar geleden speciaal ervoor naar de Biesbosch, 2 jaar geleden nog zeldzaam in het Lauwersmeergebied en nu iedere dag een Cetti's Zanger! ”
Datum: 11 februari 2016
Voor sommige vogels moet je erg je best doen voordat je ze een keertje in de kijker krijgt. Toen ik eind januari door het lauwersmeergebied reed, kwam er een melding binnen van een Amerikaanse Tafeleend bij het Groningse Zuidhorn.
Omdat dat niet ver weg was, besloot ik meteen door te rijden. Na een zestal baantjes trekken langs het kanaal, moest ik mijn poging echter staken. Geen Tafeleend te bekennen.
Een week later werd de vogel weer gemeld, maar ook toen gaf de eend niet thuis tijdens mijn aanwezigheid. Gelukkig duurde de autorit van Kollum naar Zuidhorn slechts een kwartier, want pas bij mijn vierde bezoek was het raak.
Ondertussen werd er op diverse vogelsites al een heftig gediscussieerd over de raszuiverheid en de herkomst van de Amerikaan. Eenden zijn bij voorbaat al verdacht, omdat ze veel als siervogel gehouden worden en er nog wel eens eentje ontsnapt.
Maar ja, een Amerikaanse Tafeleend zou een nieuwe soort voor Nederland betekenen, dus namen veel vogelaars, waaronder ik, het zekere voor het onzekere.
Voor een Dwerggors heb ik nog veel meer mijn best moeten doen. Zo’n 10 jaar geleden dwaalde ik al een paar uur tevergeefs door het centrum van Groningen, waar een student er eentje vanuit het raam van zijn kamer waarnam.
Vorig jaar heb ik nog een halve dag staan blauwbekken nabij het Noord-Hollandse Callantsoog. Halverwege de Afsluitdijk, reeds op de terugreis richting Friesland, werd de Gors weer prachtig gezien. Grrrr.
Afgelopen zaterdag besloot ik, na wat saaie lezingen, de jaarlijkse Dutchbirdingdag in Lunteren voor gezien te houden om, de bij Beetsterzwaag gemelde Dwerggors, nog voor het donker binnen te slepen.
Dat lukte wonderbaarlijk. Na aankomst stapte ik de auto uit en kreeg de vogel meteen in de kijker. Na een aantal seconden vloog de Gors weg met wat Rietgorzen en werd het te donker.
Een matige waarneming, maar mijn, door de jaren heen opgekropte frustratie omtrent de Dwerggors, was enigszins minder geworden.
Vandaag besloot ik het nog eens te proberen en weer werkte de vogel mee. Na een kwartier kwam hij even van de grond af en liet mij, zij het van grote afstand, een fotootje maken.