“ 30 Jaar geleden zag ik m alleen op vakantie in Spanje, 20 jaar geleden speciaal ervoor naar de Biesbosch, 2 jaar geleden nog zeldzaam in het Lauwersmeergebied en nu iedere dag een Cetti's Zanger! ”
Datum: 01 mei 2023
Het voorjaarsreisje naar Lesbos is inmiddels een traditie voor mij geworden.
Lesbos is, na Kreta, het grootste eiland van Griekenland. Door haar ligging, net voor de kust van Turkije, wordt juist dit eiland door veel trekvogels, die overwinterd hebben in Oost-Afrika, aangedaan om bij te tanken. Vervolgens vliegen zij dan door naar hun broedgebieden in het oosten van Europa. Daarbij proberen de vogels zo min mogelijk over zee te vliegen, maar omdat Lesbos erg dicht bij het vaste land ligt, dwalen ze toch regelmatig over het eiland.
Naast de vogels die in het voorjaar terug naar Lesbos komen om er te broeden, kun je er dus ook nog zwermen doortrekkers en verdwaalde zeldzaamheden tegenkomen.
Alleen de broedvogels zijn al de moeite waard. De grootste trekkers onder vogelaars zijn Rüppels Grasmus, Maskerklauwier, Smyrnagors en Turkse Boomklever. Wil je deze laatste soort op je Europalijst hebben, dan moet je wel naar Lesbos, want de vogel komt er verder niet voor.
Dit jaar vertrok ik op 20 april in plaats van 25 april richting het Griekse eiland. Steeds mistte ik een aantal soorten, die wèl gezien werden net vòòr de 25ste.
Onder andere de Sporenkievit was iedere keer net verdwenen, nadat ik arriveerde.
Mijn theorie werd direct bevestigd, doordat ik kort na aankomst, mijn eerste doelsoort kon inkoppen. Op de zoutpannen, vlak bij mijn hotel, observeerde ik van een paar meter afstand eindelijk een Sporenkievit.
Sporenkievit
Thuis had ik mij al aangemeld voor een Engelse appgroep, vol vogelaars die de hele dag berichten welke soorten ze op Lesbos op dat moment waarnemen. Soms ben je namelijk ergens op het eiland en wordt er in die omgeving een vogel gemeld waar je graag even voor omrijd.
De keerzijde van zo’n groep is dat er vaak op het zelfde moment, maar op verschillende locaties, leuke soorten zitten. Er ontstaat dan een soort van keuzestress.
Lang geleden heb ik mijzelf moeten trainen, niet iedere keer ongelofelijk te balen, als ik een vogel misloop. Maar nog altijd blijft dat moeilijk te verteren voor me.
Dat kwam deze trip weer zeer tot uiting tijdens een dagje richting het westen van Lesbos.
De weg tussen de plaatsjes Erosos en Sigri is slecht, maar was voorheen nog veel slechter.
Een kilometers lange kronkelende landweg door een soort van maanlandschap. Maar er komen veel vogels op trek voor. Halverwege bevind zich een vallei, Meladia Valley genaamd.
Net na de plek, waar het water van een beekje over de weg stroomt, stond een bejaarde vrouw met haar mobiele telefoon te prutsen. “My husband just found a White-throated Robin, but i’ve got no signal on my handy”.
De vrouw en haar man hadden zojuist een Perzische Roodborst gevonden en ze probeerde deze nu wereldkundig te maken via de groepsapp, maar had geen bereik.
Ook ik niet, maar ik had slechts één ding in mijn hoofd: Perzische Roodborst!
Voor iedere vogelaar, die naar Lesbos komt is dat de droomsoort. De vogel is er echter zeldzaam, met slechts een handje vol waarnemingen.
De man van de vrouw was achtergebleven op de locatie waar ze de vogel hadden gevonden.
Ik probeerde de oude vrouw zo snel mogelijk naar haar echtgenoot te bewegen en dat ging mij veel te langzaam. Na een paar honderd meter zag ik, na een strompelpartij van een minuut of 1, een bejaarde man over het landschap turen.
“He just hopt away in that direction” , verklaarde de Engelsman al wijzend in de verte.
Ik begon de waarneming te wantrouwen, maar in de zoeker van de fotocamera van de man zag ik een prachtig mannetje Perzische Roodborst.
“Must be still in the neighbourhood, cause i didn’t see it fly away”, verzekerde de man me.
Na tien minuten gezamenlijk staren naar de plek, waar de man de vogel voor het laatst zag, besloot het echtpaar verder te rijden voor een beter telefoonsignaal, om zo andere vogelaars te kunnen mobiliseren. En zo bleef ik alleen achter, hopende op een glimp van de Perzische Roodborst….maar die kreeg ik niet. Na een half uur kwamen de eerste gealarmeerde vogelaars aan, maar de vogel werd niet meer teruggevonden.
Als troost zag ik een prachtig mannetje Withalsvliegenvanger. Ook zo’n soort die ik ieder jaar net misliep, maar het kon de kater niet helemaal wegnemen.
Op 5 minuten na een Perzische Roodborst missen, erger kon het niet. Dan kun je nog beter een uur te laat komen. Pas de volgende dag kon ik het loslaten.
Withalsvliegenvanger
Mijn 6de verblijf op Lesbos was wat het aantal vogelsoorten betreft één van de succesvolste.
Ik had op voorhand op zo’n 5 nieuwe Lesbossoorten gehoopt, maar het werden er maar liefst 18.
De beste nieuwe soorten waren: Bokje, Kleinst Waterhoen, Vale Gier, Withalsvliegenvanger, Kleine Vliegenvanger, Witoogeend en Sporenkievit.
(Zie voor meer foto’s en waarnemingen van mij: OBSERVADO.ORG
