“ 30 Jaar geleden zag ik m alleen op vakantie in Spanje, 20 jaar geleden speciaal ervoor naar de Biesbosch, 2 jaar geleden nog zeldzaam in het Lauwersmeergebied en nu iedere dag een Cetti's Zanger! ”
Datum: 21 juli 2014
Als je na meer dan tien jaar een compleet nieuwe website krijgt, voelt dat net als een verhuizing: wat ga je nog gebruiken van de oude situatie en wat gooi je weg?
Zo’n persoonlijke website fungeert voor mij, naast het reclame maken voor mijn lessen, ook gewoon als een soort van dagboek.
Ooit begon ik er mee omdat ik begin deze eeuw steeds door mensen gevraagd werd mijn columns voor de lokale krant te laten lezen.
Door ze online te zetten kon ik belangstellenden daar simpel naartoe verwijzen.
Langzaam ben ik mijn site daarna gaan uitbreiden met rubrieken over mijn bezigheden. Niet dat ik de illusie had dat veel mensen dat iets zou interesseren, maar
gewoon omdat ik het leuk werk vond. De website werd in de eerste plaats een mooi overzicht voor mijzelf.
Een aantal van die oude rubrieken zullen komen te vervallen. Dat kan zijn omdat ik met het onderwerp niet zo actief meer ben, of omdat ik wel gemerkt heb dat
de bezoekers van mijn site er erg weinig mee hebben.
Toch heb ik op alle verschillende rubrieken door de jaren heen wel respons gehad. Soms zelfs uit landen hier ver vandaan.
De rubriek Koikarpers komt te vervallen. Mijn vijver heb ik nog steeds, maar het helder houden van het water blijft een hopeloze zaak. Eigenlijk heb ik dat opgegeven.
Vorig jaar heb ik mijn vijver weer eens leeggehaald en het bodemslib verwijderd, maar ook dat liep uit op een fiasco.
Het koste me uren om het water af te voeren. ‘S avonds was de vijver half leeg, zodat ik de klus de volgende dag af kon krijgen.
Het bodemslib bleek echter veel hoger te staan dan gedacht. ‘S ochtends dreven mijn vijf grootste Koi’s dood in de vijver.
Ze waren gestikt door zuurstofgebrek en de giftige gassen uit het slib. Bij het vangen van de overige karpers brak mijn schepnet in twee.
De gehuurde slibverwijderaar verwijderde van alles, behalve slib, dus ik moest alles er handmatig uitscheppen.
Ik had een grote kuip geleend, om de vissen, zo’n zeventig in totaal, in zoet te houden zolang de vijver nog niet opnieuw gevuld was.
Over de kuip had ik een dik net gespannen, maar de Koi’s sprongen er gewoon doorheen. Wat een ongelofelijke kracht hebben die vissen!
De één na de ander lag te spartelen op het terras.
Zo snel als mogelijk was heb ik de vijver weer gevuld met zo’n dertigduizend liter water, om de vissen weer los te kunnen laten. Toen ik de pomp weer aanzette bleek die stuk.
Tijdens de aankoop van een nieuwe pomp liet ik mij verleiden er vier nieuwe Koikarpertjes bij aan te schaffen.
Dat verzachte het verlies van mijn vijf oude Koi’s, waarvan er een paar al zo’n 15 jaar in mijn vijver rondzwommen enigszins, maar binnen een week had de Reiger er al eentje te pakken.
Bovendien werd het vijverwater weer zo troebel als de nacht. Dat is het tot op de dag van vandaag nog steeds en ik laat het er maar bij.
Ik heb geen zin meer me er druk over te maken en daarom verdwijnt de rubriek ‘Vijver en Koikarper’ van mijn website!
Ook komt mijn teken en schilderkunst te vervallen. Ik kom er nauwelijks aan toe nieuw werk te vervaardigen en vind mijn oeuvre te klein en onbeduidend om
nog langer op mijn site te prijken.
De komende periode zal ik blijven schiften en zullen oude verhalen, wellicht in een geupdate jasje, weer op mijn nieuwe site opduiken.
ps: de “Quote van de dag” werkt als een soort Twitterbericht voor mij.
