“ 30 Jaar geleden zag ik m alleen op vakantie in Spanje, 20 jaar geleden speciaal ervoor naar de Biesbosch, 2 jaar geleden nog zeldzaam in het Lauwersmeergebied en nu iedere dag een Cetti's Zanger! ”
| Toen ik aan deze rubriek begon, bedacht ik me dat ik zelf eigenlijk ook wel benieuwd was naar alle verschillende instrumenten waar ik ooit op speelde. Dit geeft wel aan dat het aantal behoorlijk is gaan oplopen door de jaren heen. Als je geen zin hebt in het geleuter over toetsenborden, kijk je alleen maar even naar het overzicht hiernaast. De apparaten in GROEN heb ik nog in bezit. | ||||||||||||
| 1978 | KLASSIEK PIANOLES | |||||||||||
| Nordiska piano (ak piano) |
Mijn eerste klavier was een akoestische, rechtopstaande piano van het merk NORDISKA. Ik kreeg de piano van mijn ouders toen ik een jaar of 12 was en hij staat nu nog steeds bij me in de huiskamer. Tussen 1978 en 1982 kreeg ik op dit instrument klassiek pianoles in Wijk Bij Duurstede van mijn achterbuurvrouw Fennie Hoepelman. De piano heeft inmiddels nostalgische waarde voor mij gekregen, want ik heb er later bijna al mijn liedjes op gecomponeerd waaronder de De Kast hits: ‘In Nije Dei’, ‘Hart van mijn gevoel’,’ Zonder Reden’ en ‘Leven en Laten Leven’. In 1983 verhuisde ik naar Dokkum en de nordiska ging mee. |
|||||||||||
| 1985 | WISH TO ESCAPE | |||||||||||
|
Toen ik begin 1985 met o.a. Peter en Syb van der Ploeg de band ‘Wish To Escape’ begon had ik naast die, niet te vervoeren, huiskamer piano helemaal geen portable instrument. Ons eerste optreden vond plaats in Hiaure, een boeren gehucht in het noorden van Friesland. In de schuur van een kippenboer speelde ik op het Johannes-orgel, dat we met tien man uit de woonkamer wisten te verslepen. Na nog een paar maanden op een geleend orgeltje gespeeld te hebben, werd het hoog tijd voor een eigen instrument en kocht ik mijn eerste synthesizer: de KORG POLY 800 Een heel klein toetsenbord, maar er ging een wereld voor mij open. Op een gegeven moment haalde ik er toch erg mooie geluiden uit. Maar live zag het er toch een beetje armetierig uit. Daarom kocht ik er van een student uit Groningen een WURLITZER elektrische piano bij. Ik meen dat ik er duizend geleende guldens voor betaalde. Een uniek instrument bekend geworden door o.a. Supertramp. Nog altijd heb ik er spijt van dat ik dit collecters-item een paar jaar later weer verkocht heb. Omdat ik in de Poly 800 toch wat geluiden miste, kocht ik er een module bij: de YAMAHA FB01 . Een klein bakje stampvol sounds. Een soort van ingeblikte synthesizer. Je kunt de geluiden bespelen, door de module via een MIDI kabel met een toetsenbord te verbinden. In de jaren tachtig was de ontwikkeling van elektrische piano’s en synthesizers in volle gang. Ieder half jaar kwam er wel iets nieuws uit. Mijn vervanger voor de Wurlitzer piano werd de ROLAND RD300. Daarvoor leende ik geld van mijn vader. Een portable piano met een prachtige eigen geluid. De Korg poly 800 verving ik voor de synthesizer Roland D50 en daarvoor leende ik geld van mijn vriendin. Op onze eerste (en laatste) cd die we met Wish To Escape maakten in 1989, maakte ik gebruik van beide instrumenten. Tijdens optredens had ik een klein mixertje van BOSS op mijn RD300 geplaatst, waarmee ik de piano, de module en de synthesizer aanstuurde. Later ben ik weer gestopt met het zelf mixen van mijn geluid, omdat de geluidsman in de zaal daardoor mijn verschillende toetsenborden niet uit elkaar kon houden. Als hij mijn Orgel bijvoorbeeld harder zette, gingen mijn piano en synthesizer ook harder, omdat al mijn instrumenten als één signaal uit het mixertje naar de zaal gestuurd werden. En in de zaal klinkt alles heel anders dan op het podium. |
|||||||||||
| 1990 | GOLDRUSH | |||||||||||
| Omdat we met Wish to Escape de oefenruimte nauwelijks uitkwamen, richtten we met de zelfde leden begin jaren negentig de coverband Goldrush op. Met de Roland D50 de RD300 en de Yamaha module had ik een prima setje. Ik toverde er alle geluiden voor ons top 100 aller tijden repertoire wel uit. De Yamaha module sloeg alleen nog wel eens op hol. Midi is een handig, maar kwetsbare communicatie tussen apparaten. Ik werk er dan ook liever niet mee. Het theaterbureau met Theo de Ridder leverde ons iedere week optredens door het hele land. |
||||||||||||
| 1992 | GOLDRUSH / DE KAST | |||||||||||
|
Het spelen van covers was niet echt onze ambitie was, daarom gingen we rond 1992 in op een verzoek net zulke liedjes te schrijven als in Wish To Escape, maar dan nu in het Nederlands. De nieuwe naam werd De Kast. Als Goldrush speelden we al een paar jaar in het discothekencircuit van Nederland en smokkelen af en toe wat liedjes van De Kast in het repertoire. Langzaam werd de naam Goldrush vervangen door De Kast, maar de covers bleven toen nog op de setlist staan. De workstation, een synthesizer waarmee je de geluiden ook kon opnemen deed zijn intrede. En natuurlijk wilde ik ook zo’n all in one toetsenbord hebben. Wederom klopte ik met succes aan bij mijn vader en schafte de KORG 01W PRO aan. Een mooi apparaat met geweldige geluiden en een 16 sporen sequencer. Samen met mijn Fostex 4 sporen cassette recorder kon ik mijn nieuwe liedjes zo mooi thuis uitwerken. Omdat ik de RD300 van de hand had gedaan speelde ik op het workstation van Korg ook de piano partijen, maar dat beviel me helemaal niet. Pianospelen op de ongewogen, dunne toetsjes van een synthesizer wil niet. Daarom kwam er al gauw weer een piano met gewogen toetsen in mijn opstelling: ROLAND RD500 . Jarenlang heb ik op dit instrument gespeeld. O.a. “In Nije Dei” is met deze piano opgenomen. Als monitoring kocht ik twee actieve LEM MP60 monitors op statieven, maar die bleken voor grote optredens te licht. In de oefenruimte gebruik ik ze echter nog tot op de dag van vandaag. Het is muzikanten eigen om altijd te blijven klooien met hun geluid. Je blijft nieuwe instrumenten aanschaffen, ook al weet je soms ook wel dat dit waarschijnlijk geen verbetering gaat opleveren. Als toetsenist ben je extra de klos. Een gitaar uit 1952 is nog steeds een geweldig instrument, maar op toetsen gebied komt er nog steeds ieder jaar iets uit wat weer beter klinkt. Vooral de nabootsingen van piano en orgel geluiden zijn nog altijd in ontwikkeling. Bij iedere nieuwe aankoop laat de muzikant zijn familie weten: “Nu heb ik wat ik wil en ben ik echt klaar”, maar niet heus…. Voor de Roland D50 kwam de ROLAND XP50 en dit was geen verbetering. Omdat ik toch het volle geluid miste van de D50 kocht ik de module van deze synthesizer: de ROLAND D550. Deze mengde ik met de XP50, die me veel te dun klonk. Zo kwam ik er achter, dat je soms een nieuw instrument aanschaft, terwijl het oude eigenlijk beter klonk. Maar ja, dat nieuwe spul blijft lokken. Al een tijdje liep ik rond met de gedachte me eens in orgelgeluiden te gaan verdiepen. Met het aanschaffen van het orgel HAMMOND XB 2 begon gelijk een geheel ander feest, nml: hoe krijg ik dat mooie orgelgeluid van de rockbands uit de jaren ’70 ? Eerst kocht ik de Lesly simulator G4 van KORG ,maar ruilde na verloop van tijd de hele handel weer in voor een HAMMOND C1000 module,die ik via een smal midi keyboard, de ROLAND A80 , bediende. De toetsen van dat bord waren echter helemaal niet geschikt om orgel op te spelen, ik haalde mijn handen er aan open. Dus, weer een jaar later, gingen ook deze spullen de deur weer uit en kwam ik thuis met een lege beurs en een ROLAND VK7 . Voor het eerst speelde ik nu in mijn ideale setting: Onder piano, in het midden hammondorgel en bovenop een synthesizer. Geen midi aansluitingen meer! Nadeel was alleen wel dat ik moest staan om goed bij alle toetsenborden te kunnen. |
|||||||||||
| 1996 / 1998 | DE KAST | |||||||||||
|
Het spelen van covers is na onze hits ‘Een Teken Van Leven’ en ‘Raak’ niet meer nodig. De VK7 is een prima orgel, maar ik wilde ook nog die mooie leslysound. In Groningen tikte ik een TRANSISTOR LESLYBOX op de kop. Nu begon het geluid enigszins ergens op te lijken. Maar pas nadat er een echte BUIZEN LESLYBOX achter mij stond te ronken, begon ik langzaam tevreden te worden. De warmte van buizen is niet te simuleren. In die periode zat ik in de luxe situatie dat er steeds een paar roadies klaar stonden om mijn spullen te sjouwen. Meestal hoefde ik zelf alleen mijn voetpedaal nog maar recht te leggen. Mijn grootste miskoop was de AKAI S2000 sampler. Wederom geklooi met midi en allerlei ingewikkelde instellingen via submenu’s. Na een half jaar was ik in staat het apparaat achter in mijn vijver te flikkeren. Snel weg met dat ding. |
|||||||||||
| 1999 / 2002 | GENERAL MUSIC | |||||||||||
|
Bij mijn inmiddels vaste dealer DA CAPO in Nietap kwam ik de vertegenwoordiger van General Music tegen, waaruit een jarenlang endorsement voortkwam. Het is een heel vreemd gevoel dat je na al die jaren geld lenen om instrumenten te kunnen kopen, ze opeens gratis krijgt op het moment dat je ze makkelijk kunt betalen.
Naast de GEM EQUINOX synth, kreeg ik ook de GEM PRO2 piano van General Music. |
|||||||||||
| 2003 / 2004 | DE NIJE KAST | |||||||||||
| Nadat de band De Kast er in december 2002 een streep onder zette, gingen de bassist, de gitarist en ik verder onder de naam De Nije Kast. Bij de ‘oude’ Kast zag ik mijn instrumenten alleen maar op het podium. ‘S nachts stonden ze bij het PA bedrijf opgeslagen of bleven in de vrachtwagen voor vervoer naar het volgende optreden. Nadat we stopten zat ik thuis opeens met een enorme lading spullen. Mijn schuur puilde uit van de flightcases en mijn studio van de instrumenten. Ik was gedwongen wat instrumenten van de hand te doen. Na een jaar ploeteren met de drummer van Normaal (Fokke de Jong) en de zanger/gitarist/componist (Jan Tekstra) uit de Borsatoband, gaven we de Nije Kast op en vormden, met nagenoeg dezelfde bandleden het vrijblijvende soul/blues coverbandje Bullo. |
||||||||||||
| 2004 / 2005 | BULLO | |||||||||||
|
Ook in de band Bullo moest ik weer zelf mijn apparatuur vervoeren en opstellen. Daarom heb ik een bestelautootje aangeschaft en mijn instrumenten stapel verkleind. De Hammond XB1 en de Roland Vk 7 ruilde ik om voor 1 – zonder lesly goed klinkend – orgel: ROLAND VK8. De portable orgels van Hammond zelf vond ik zonder leslybox nog steeds nergens naar klinken en ook de ingebouwde lesly simulatie van de Roland orgels is veel beter. Dat kwam goed van pas, want met pijn in mijn hart, heb ik mijn twee leslyboxen moeten verkopen. De enorme meubels kon ik onmogelijk zelf meenemen naar optredens in kroegjes en ze stonden gewoon weg te rotten in mijn garage. Ik moest toen ook mijn eigen versterking regelen, dus ik had goede monitors nodig. Tijdens een optreden testte ik monitors op statieven uit van 100watt per kant. Daar ging ik onder het eerste nummer al dwars doorheen. Rigoureus kocht ik daarna de zwaarste monitors die ik kon vinden, de GEM T4MA . Deze – ook om te tillen loodzware – 300 watt monitors kunnen met gemak mijn piano’pieken’aan en ik heb er dan ook spijt van dat ik ze niet veel eerder heb aangeschaft. Bij De Kast speelde ik namelijk altijd via de monitors die het desbetreffende PA bedrijf bij zich had. Dat was regelmatig niet veel soeps. Bijna altijd was er voor mij maar 1 monitor beschikbaar, waardoor mijn stereo keyboards mij, met een lelijk geluid in één oor stonden te tetteren. De stereo effecten uit mijn toetsen werken niet, als de geluiden door 1 speaker komen. Gevolg is dat je een kale, keiharde sound uit je monitor hoort. Ik heb heel wat optredens verknalt zien worden door slechte monitors. Bijkomend probleem voor mij was ook, dat ik altijd pas geluid op het podium kreeg als alles al klaar was. Ik kwam altijd als laatste. De gitaristen stonden dan al een half uur te soundchecken door hun versterkers. Voor hen was het: stekker erin en spelen, terwijl ik afhankelijk was van de geluidsmensen. Bij monitoring is het jammer genoeg: hoe meer ze wegen hoe beter ze klinken. Maar nog altijd een stuk minder dan een leslybox. De beide monitors gebruik ik ook in mijn studio. Tijdens het lesgeven draaien ze de hele dag. Piano, Keyboard en elektrische gitaar klinken prima over de T4MA en oversturen nooit. Er zitten namelijk veel Egualizer mogelijkheden op de monitors, zodat je voor ieder verschillend instrument wel een mooie instelling kunt vinden. Eind 2004 ben ik weer gaan lesgeven op piano orgel keyboard en gitaar. Een Keyboard had ik eigenlijk niet. Daarom schafte ik de KORG PA 80 , aan. Een prachtig apparaat met geweldige geluiden. Veel van die sounds, waaronder drumpatronen, gebruikte ik ook in mijn studio opnames. |
|||||||||||
| 2005 tot 2011 | UBRABAYA | |||||||||||
|
Ook Bullo ging na een jaar ter ziele, maar meteen daarna stapte ik in bluesband UBRABAYA. Daarnaast begonnen we met De Kast in de oude bezetting vanaf november 2006 weer mondjesmaat met optredens. In De Nije Kast, Bullo en Ubrabaya was ik zo gewend geraakt aan het zittend spelen op twee toetsenborden, dat ik besloot ook bij De Kast niet meer te gaan staan. Vooral pianospelen gaat zittend veel lekkerder. De syntheziser verdween daarmee uit mijn opstelling. De rol van mijn Roland VK8 orgel werd daardoor opeens veel groter. Tijdenlang heb ik thuis zitten pielen met het ding om dat mooie warme orgelgeluid te krijgen. Om toch wat de sfeer van een leslybox na te bootsen, kocht ik in de lente van 2007 de simulator BOSS RT 20 Na wat instellen geeft dit kleine bakje je orgel geluid een enorme ‘boost’. Het Roland VK 8 orgel klinkt zeker niet verkeerd, maar editten is een drama. Er zit namelijk geen display op het keyboard. Om ook maar het kleinste veranderingetje aan te brengen moet je een combinatie van minstens 5 verschillende knoppen maken. En ondertussen zie je helemaal niet wat je aan het doen bent. In mei 2007 ben ik dat helemaal zat en zoek een ander orgel. Dan blijkt dat Hammond eindelijk een fatsoenlijk orgel heeft weten te maken, dat ook zonder leslybox goed klinkt: de HAMMOND XK3. Als ik het geluid dan ook nog via het Boss effectbakje laat lopen, is het geluid zeer levendig en vol. Het apparaat is nog maar sinds kort in mijn bezit, dus mijn ervaringen met live-optredens zal ik later nog op deze pagina uit de doeken doen. Tot nu toe is deze Hammond het beste portable orgel dat ik ooit hoorde. Het sjouwen met zware instrumenten begint me steeds meer te irriteren. Daarvoor zoek ik begin 2008 naar een oplossing. Die vind ik met de aanschaf van de KORG PA 2X PRO . Dit keyboard heeft geen speakers, zodat het er uiterlijk niet als een keyboard uitziet, maar meer als een synthesizer. Het klavier is half gewogen en je kunt er dus nog redelijk op pianospelen. Voor het eerst heeft Korg ook een aardige piano sound weten te ontwikkelen. Het gewicht is dermate veel minder dan mij Roland RD 700, dat ik de Korg vanaf halverwege 2008 eigenlijk overal mee naartoe sleep: de oefenruimte en optredens met Ubrabaya, studio werk voor Sing-Sing Studio in Metslawier, De Kast optredens, en losse projekten. Met de komst van de PA 2x Pro, degradeert mijn Roland RD700 stage Piano tot intrument waarop ik enkel pianoles geef. Er verder zelf op spelen doe ik niet, omdat het klavier van dit instrument me eigenlijk nooit goed is bevallen. Het speelt niet zwaar genoeg om lekker op piano te spelen. Bovendien voel je een knikje als je een toets indrukt. Dat heeft tot gevolg dat je geen echt contact met het geluid krijgt, het blijft een afstandelijke bezigheid. Als ik op een akkoestische piano speel, word ik één met het geluid. Met elektronische instrumenten heb ik dat nooit. Het is dan net of je naar jezelf luistert, vanaf een afstandje, ook al leg je de speakers onder de piano. De RD700 heb ik alweer zes jaar en vooral tijdens live optredens heb ik er veel plezier aan beleefd, maar voor z’n nieuwe functie als master piano in mijn studio vind ik het instrument ongeschikt. In oktober 2008, loop ik tegen de YAMAHA S 90 ES aan. Ik heb Yamaha piano’s al jaren links laten liggen, omdat de klavieren me veel te zwaar spelen. Yamaha vleugels bezitten mijn favoriete klank en ook hun stage Piano geluiden heb ik altijd kunnen waarderen, maar erop spelen hield ik geen half uur vol. Vooral bij snelle loopjes ging ik noten overslaan. Mijn verbazing was dan ook groot toen het na een half uur spelen, eigenlijk steeds lekkerder ging op de S 90 ES. Ik bleef gevoelsmatig veel dichter bij mijn geluid dan op de Roland. Dat kwam mede door de mooie actie van de toetsen. Toch blijven de preset pianoklanken van alle stage piano’s doffe elende. Stofiige muffe klanken, waar geen helderheid in zit. Ook de S 90 ES viel me niet mee toen ik de eerste opnames terug hoorde. Maar na een aantal interne aanpassingen begonnen een paar klanken op te leven. Om uit de Roland RD 700 een aardige sound te krijgen, heb ik 4 jaar gedaan, dus Yamaha staat nu al dik voor! Roland piano’s blijven toch een vreemd Roland randje aan het geluid houden, dat er niet uit te krijgen is. Ik heb er lang op gespeeld, maar ben blij dat Yamaha nu een instrument heeft, waarop ik uit de voeten kan. |
|||||||||||
| 2006 tot 2010 | DE KAST | |||||||||||
| Nord Electro 3 (vintage) |
In het najaar van 2006 deden we met De Kast in de oude bezetting een reünie voor 8000 bezoekers in het Fec in Leeuwarden. Verrast door dit succes besloten we, zo nu en dan, weer te gaan spelen. Zoals eerder vermeld, had ik er vanaf 2008 genoeg van, met zware piano’s te sjouwen. Omdat ik door de weeks nog altijd les geef, ben ik genoodzaakt, mijn instrumenten na ieder optreden weer mee naar huis te nemen. De Korg pa 2x pro bevalt prima. Bij De Kast gebruik ik dit (half gewogen) klavier als piano en tover er ook alle synthe geluiden uit die ik in diverse songs nodig heb.Maar ook de Hammond XK 3 moest er aan geloven. Dit, gezien de grootte, belachelijk zware instrument, moest plaats maken voor de vederlichte NORD ELECTRO 3. Na een kwartiertje spelen op dit Vintage keyboard was ik helemaal verkocht. De orgel geluiden zijn, zonder lesly, warmer en rijker dan die van de Hammond en de elektrische piano’s als Rhodes en Wurlitzer zijn fantastisch. De akoestische piano klanken zijn aan de dunne kant, maar zeer bruikbaar in een band. Bij bluesband Ubrabaya gebruik ik tot op heden alleen dit mini toetsenbord. Ideaal voor in kleine kroegjes met een grote bezetting. Bij De Kast gebruik ik van de Nord alleen de Hammond geluiden. Samen met de Korg levert het mij zo een super lichtgewicht setje op. |
|||||||||||
| 2010 | ||||||||||||
|
Begin 2010 loop ik in een muziekwinkel tegen een nagenoeg in perfecte staat verkerende YAMAHA CP 80 aan. Ik kan ‘m niet laten staan. Zo’n tien jaar eerder stond er ook eentje en ik heb er altijd spijt van gehad dat ik deze ‘Herman Brood Vleugel’ toen niet gekocht heb.Uit de Yamaha S 90 weet ik een aardig piano geluid te toveren, maar dat valt toch weer in het niet bij de vleugelklanken van de nieuwe YAMAHA CP 1. De S 90 is bovendien een drama wat editten betreft. De manier om een ‘Layer’ te maken is alleen al ongelofelijk omslachtig. Naast de pianogeluiden gebruikte ik helemaal niets van de S 90. Momenteel ben ik dus druk aan het experimenteren mijn nieuwe CP 1. Het bewerken van de klanken gaat tot nu toe erg gemakkelijk. Zo blijven we bezig…………. |
|||||||||||
| 2011 | ||||||||||||
| Korg Kronos | Het blijft knagen dat ik live piano speel op een keyboard met ongewogen klavier. Als Korg begin 2011 de Kronos presenteert met 73 gewogen toetsen, ben ik meteen geinteresseerd. Na het beluisteren van wat Youtube filmpjes ben ik overtuigd van de pianoklank en besluit een Korg Kronos te bestellen. Die blijkt, om allerlei duistere redenen, zeer slecht leverbaar en het lange wachten begint. Halverwege september 2011 kan ik pas een exemplaar ophalen bij mijn dealer. Al gauw bemerk ik dat er iets niet deugt aan het klavier. Diverse noten slaan dood tijdens het spelen. Op internet lees ik, dat ik lang de enige niet ben met problemen. Dat de Kronos veel lawaai maakt en het data wieltje los zit, zijn veel gehoorde klachten, maar het grootste probleem zit ‘m in het toetsenbord. Bij mijn dealer test ik nog een paar Kronossen, maar het toetsen ‘cut off’ zit in alle keybeds. Aanvankelijk ontkent Korg alle problemen door te beweren dat slechts 1% van alle Kronossen problemen kent. Maar begin januari 2012 gaat men opeens het complete toetsenbord van iedere probleem Kronos vervangen. Ook die van mij krijgt een nieuw toetsenboard. |
|||||||||||
| 2012 | ||||||||||||
|
Na een paar minuten spelen ben ik echter alweer in mineur stemming, want de toetsen van het nieuwe keybed blijven vastzitten. Ik kan diverse toetsen niet naar beneden drukken. Bovendien hebben ze het loszittende datawieltje niet vervangen. Ik ben dan bijna een jaar bezig om een goed werkende Korg Kronos te bemachtigen. Na een protestmailtje richting Korg Nederland (Voerman) krijg ik als antwoord dat het aan mijn spelstijl ligt!!!! Voor mij is dat de druppel en ik zoek bij mijn dealer naar een alternatief. Al gauw kom ik uit bij de NORD ELECTRO 3 HP Deze nieuwe versie met gewogen toetsen, van de Nord Electro is mij totaal ontgaan, vanwege de perikelen met de Kronos. De Piano’s in deze Electro 3 HP klinken heel rijk en je kunt weer nieuwe klanken van de Nord site downloaden. Ik heb, de afgelopen drie jaar ongelofelijk veel plezier gehad van mijn eerste Electro 3, maar de display en het ontbreken van een stuk of tien geheugen knoppen blijft irritant. Je kunt nergens de geluiden die je veel gebruikt, op een makkelijk te bereiken plek opslaan. Het display is miniscuul en voor iedere edit handeling moet je meerdere combinaties van knoppen indrukken. Ook het feit dat je niet kunt layeren (geluiden over elkaar heen leggen) is een groot gebrek voor mij. Omdat ik live eigenlijk alleen maar orgel of piano gebruik uit de Electro 3, gaf dat niet zo’n probleem, maar ik moet absoluut een tweede toetsebord ernaast hebben als ik meer wil. De Electro 3 HP heeft zowaar 4 knoppen voor presets, dus dan heb je in ieder geval 4 voorkeur geluiden binnen handbereik. Daarnaast heeft de HP ook 4 ‘live’ buttons, waar je ook nog 4 sounds onder kwijt kunt. De bedoeling van die ‘live’ buttons is dat je die op het podium je sound kunt wijzigen en dat iedere handeling meteen wordt onthouden door de Nord. Mijn ervaring is dat wijzigingen die je ‘live’ maakt, heel slecht kunnen uitpakken in de zaal. Je bent dan lekker aan het knopjes draaien, zodat het op jouw positie goed klinkt, maar je ‘front of house’ mixer kan daar helemaal gek van worden. In de zaal kunnen die veranderingen aan je geluid totaal anders en zeer uitvergroot worden weergegeven. Bovendien betekent iedere ‘per ongelukke aanraking’ van welke knop en door wie dan ook, dat die instelling meteen wordt opgeslagen. Mijn advies: maak je sound thuis. Neem het op en beluister het goed. Als je tevreden bent: niets meer aan doen!Na een paar weken lukt het mij niet meer om lekker op de Nord Electro 3 HP te spelen, het toetsenbord speelt te zwaar voor mijn handen. Sterker nog: de HP heeft het zwaarst spelende klavier waar ik ooit op speelde. Daarnaast mis ik het layeren erg en dus besluit ik maar weer eens een rondje door de muziekwinkel te maken. Helemaal achterin op de bovenste rij, stuit ik op de KURZWEIL SP 4-7, een zeer compact toetsenbordje. Na een paar minuten spelen begin ik enthousiast te worden en neem hem mee naar huis voor nader onderzoek. Het toetsenbord van de SP 4-7 is niet geschikt voor toetsenisten met grote handen. De afstand van de witte naar de zwarte toetsen is namelijk kleiner dan normaal. Ik heb kleine handen, dus voor mij gaf dit geen problemen. Op de keyboards van Nord kun je geen layers maken en dat vind ik een groot nadeel. Tijdens optredens gooi ik af en toe graag een strings – of synthepad door mijn pianogeluid. Op de SP 4-7 kun je maar liefst 4 geluiden stapelen en met het modulatie wiel het volume regelen. De geluiden van deze Kurzweil zijn standaard niet al te ‘vet’, maar met wat layeren kun je ze wel lekker krijgen. Daarnaast is mijn ervaring dat, als ik een voller pianogeluid gebruik, deze juist slechter in de mix ligt. Voor een allround, lichtgewicht toetsenbord van onder de duizend euro, vind ik dit een geweldig apparaat. De Nord Electro 3 HP ruil ik in het voorjaar van 2012 in voor deze Kurzweil sp 4-7.Ook de Yamaha CP 1 gaat weer van de hand. Het is een prachtig instrument, maar zeer beperkt. Naast pianoklanken biedt de CP 1 niets en je moet erg veel tijd steken in het programmeren van je eigen pianosound. Er voor in de plaats komen de Lichtgewicht piano YAMAHA P95 de, eveneens niets wegende HAMMOND SK 1 en de KORG PA 3X Op de Yamaha P95 geef ik pianoles, maar sleep het instrument ook vaak mee naar klusjes die ik alleen met een piano aan kan. Het is een volledig 88 toetsen gewogen klavier en er zitten speakers in. Toch pak je hem zo op en loop je er onder één arm mee weg. Nadeel van deze piano is, dat hij nogal dik is en daardoor op een statief lastig op de juiste hoogte is te brengen. Zo kunnen kleine leerlingen soms niet goed bij de toetsen en kunnen lange leerlingen hun benen niet goed kwijt. De Hammond SK 1 is duidelijk een reactie op het succes van de Nord Electro 3. Een lichtgewicht keyboard met vintage geluiden. De sounds uit de SK 1 zijn prima. Als orgel voldoet het klavier, maar voor lekker piano spelen is het wat te klein. Het blijft een raadsel hoe ze al die prachtige geluiden in zo’n klein, licht instrument krijgen. Het grote sjouwen lijkt voor toetsenisten in de nabije toekomst echt verledentijd! Hoewel ik begin 2012 het helemaal gehad heb met KORG kan ik verleiding van de Pa 3x niet weerstaan. Wat een geweldig keyboard! Alle klachten die ik had over de Pa 2x zijn in de Pa 3x verholpen. De Styles en geluiden uit dit topklasse keyboard vormen de basis van al mijn opnames. |
|||||||||||
| 2013 | ||||||||||||
| Neo Ventilator (lesly effect ped) |
Maar ik blijf mijn eerste Nord Electro 3 trouw. Wel vervang ik in 2013 de leslie simulator van Boss door een NEO VENTILATOR. Het is weer een stap dichter bij de Hammond beleving die je als toetsenist zoekt, zonder grote orgels en loodzware lesliebox mee te zeulen. | |||||||||||
| 2014 / 2015 | TUFF LUCK | |||||||||||
| Roland RD 800 | Begin 2014, stap ik, nadat Ubrabaya uiteen gevallen is, in een nieuwe bluesband in Akkrum. TUFF LUCK. Ik speel piano op de Kurzweil en orgel op de Electro 3. Met pijn in mijn hart neem ik afscheid van mijn CP80 vleugel. Het apparaat neemt veel ruimte in beslag en de hoeveelheid die ik er op speel is mij tegen gevallen. Op het laatst staat zo’n ding er dan alleen nog maar als meubelstuk. Daarnaast werd ik in de muziekwinkel verliefd op het toetsenbord van de nieuwe Roland RD 800. Het klavier voelt aan als een akoestische piano en speelt niet te licht en niet te zwaar. Bovendien lijkt het alsof de zwarte toetsen lager zijn dan bij andere piano’s. Ideaal voor mijn (kleine) handen. De pianoklank uit de RD 800 is zo ongelofelijk vaak gesampled, dat echt iedere nuance van je vingers wordt geregistreerd. Je begrijpt het al: ik heb de Yamaha CP80 ingeruild voor de Roland RD 800. Ook thuis werd ik alleen maar enthousiaster over mijn nieuwe aanwinst. Nog niet eerder had ik een elektrische piano die zo aan mijn wensen voldeed. Het klavier, maar ook het menu en de realtime mogelijkheden. De RD 800 was perfect geweest, als zijn gewicht zo’n 10 kilo lichter zou zijn. Ik weet niet of ik weer met 23 kg on the road wil. De Roland past ook net niet op mijn achterbank, terwijl ik toch niet echt een kleine auto heb (Renault Grand Scenic) |
|||||||||||
| 2017 | ||||||||||||
| Korg Kronos | Eind 2015 blijkt het, tijdens de theatertournee met De Kast, onmogelijk om de huisvleugels goed uitversterkt te krijgen. Daarom besluit ik toch om mijn zware RD 800 maar mee te nemen. In een stoffen draagtas lukte het me om de 88 toetsen in mijn achterbak te laden. De Roland viel goed in de smaak bij mijn mede muzikanten en de geluidsman. Ik mocht wat hen betreft mijn Kurzweil voortaan wel thuis laten. Ook het orgelgeluid van de Hammond SK 1 werd meer gewaardeerd dan dat van de Electro 3. In de lente van 2017 besluit ik de Kurzweil en de werkeloos geworden Nord Electro 3 in te ruilen voor het nieuwste type Korg Kronos. Zoals je eerder hebt kunnen lezen heb ik grote problemen gehad met de eerste versie van dit toetsenbord, maar tijdens het spelen op de verbeterde uit 2015, ben ik toch nog voor de bijl gegaan. Later meer over mijn bevindingen van deze alleskunner… |
|||||||||||
| 2018 | ||||||||||||
| Nord Electro 6D | Dat ‘alles kunnen’ van de Kronos, blijkt ook z’n valkuil voor mij. Het plan was om ‘m als piano in te zetten bij mijn bluesband, maar daarvoor is dit apparaat veel te ingewikkeld en te zwaar. Het enorme display is fantastisch, maar het programmeren erg lastig. Bovendien kon ik niet wennen aan het spelen op het klavier van deze Korg en gebruikte ik 80 procent van de mogelijkheden niet. Uit het feit dat ik in de verleden tijd praat over dit toetsenbord begrijp je al wel, dat ik de Kronos inmiddels niet meer in mijn bezit heb. Halverwege 2018 kwam Nord namelijk met een nieuwe Electro op de markt en ik was meteen verkocht. Prachtige akoestische en elektrische pianoklanken en VOOR HET EERST een leslie simulator aan boord die kan wedijveren met de externe zoals mijn Neo Ventilator. Ook bij m’n bluesband Tuff Luck zijn ze onder de indruk van de orgel en piano prestaties van de nieuwe Electro. Daarop besluit ik de Hammond SK 1 in te ruilen voor de kleinere versie van de 6D. Bij Tuff Luck speel ik dus nu helemaal in het rood. Het klavier bevalt me beter dan dat van de Hammond en het scheelt mij veel extra snoeren aansluiten omdat ik de lesly-simulotor van Neo er niet meer tussen hoef. Het belachelijke systeem om een Nord te programmeren neem ik voor lief. Het blijft voor mij een raadsel waarom ik wel met één druk op een knop een, in mijn ogen zinloos, Flanger effect over mijn pianogeluid kan leggen, maar dat ik 4 handelingen moet verrichten om bijvoorbeeld het toetsenbord te transponeren. Bij Nord gaan ze er van uit dat je tijdens een concert, heftig aan je geluid gaat zitten sleutelen, maar als ik alleen maar aan mijn volume zit, gaat de rest van de band en zeker de front of house mixerman meteen steigeren. Laat staan als ik rare fratsen met mijn sounds ga uithalen. Als ik bijvoorbeeld de EQ wijzig van mijn orgel of piano gedurende een optreden, kan dat desastreuze gevolgen hebben voor mijn geluid in de zaal. Kortom: Programmeren doe ik thuis en als ik tijdens de soundcheck van niemand commentaar krijg, blijf ik overal van af gedurende het concert! Na Keith Emerson ben ik geen toetsenist meer tegen gekomen die tussen het spelen door heftig aan de knoppen aan het draaien slaat. | |||||||||||
| 2019 tot 2025 | ||||||||||||
| Yamaha CP73 Hammond XK4 |
Opnieuw begint het pianospelen op ‘waterfall’ halfgewogen toetsen mij te irriteren, ik wil weer een gewogen klavier. Mijn eerdere stage piano’s met 88 toetsen wogen soms wel 25 kilo en daar had ik niet veel trek meer in. De Yamaha CP73 bleek het beste alternatief. De toetsen zijn gemaakt van kunststof, waardoor het niet zo fijn aanvoelt als mijn Roland RD800, maar er is goed aan te wennen. Hammond kwam rond 2022 eindelijk met een keyboard dat ook goed klinkt zonder er een zware leslie aan te moeten hangen. Wel voldoen de klanken nog altijd beter als ik ze door mijn Neo Ventilator 2 laat lopen. |
|||||||||||
|
HUIDIGE SETTING: (update: 2024) DE KAST: TUFF LUCK: |
||||||||||||
GEFELICITEERD, je hebt, als een van de weinigen, het slot van deze pagina bereikt. Zelfs ik ben halverwege afgehaakt, bij het teruglezen! (mocht je mijn ervaringen met een specifiek instrument willen weten, stuur dan even een mailtje) |
