“ 30 Jaar geleden zag ik m alleen op vakantie in Spanje, 20 jaar geleden speciaal ervoor naar de Biesbosch, 2 jaar geleden nog zeldzaam in het Lauwersmeergebied en nu iedere dag een Cetti's Zanger! ”
Datum: 03 november 2014
Gistermiddag bezocht ik een concert van de Nederlandse bluesband King Of The World en vond het één van de beste Bluesoptredens die ik ooit zag. Dat is nogal een opmerkelijke uitspraak, omdat ik zaterdagavond nog bij Robert Cray in de Oosterpoort in Groningen te vinden was.
De Groningse band The Tightropes opende voor Cray en dat hadden ze in mijn ogen niet moeten doen. Hun drummer mocht namelijk niet meekomen van de organisatie. Dan vind ik dat je als jonge vrienden club moet zeggen dat je dan allemaal wel thuis blijft. Wat voor lol heb je er aan om er later over te praten, als er eentje voor lul in de zaal stond. De zanger van de groep benadrukte het nog maar eens: “Ja, hij had het er best wel moeilijk mee en staat hier nu ergens zielig in de zaal”. Wat voor vriend ben je dan?
Tijdens het half uur durende setje van de, tot duo gereduceerde, Tightropes werd de drummer dan ook node gemist. De timing van de gitaar solo’s van de zanger / gitarist zat diverse malen flink naast het tempo van de bassist. Die bassist had bovendien zijn bassound niet aangepast aan het spelen zonder drummer waardoor het veel te zompig klonk.
Robert Cray begon merkwaardig aan zijn set. In het donker klonk een oud soul nummer uit de speakers, waardoor de mannen van Cray heen begonnen te spelen. Na een tijdje stopte het soulnummer, waarna de band een totaal ander nummer inzette. Nog altijd heb ik geen idee of dit zo bedacht was of dat er iets fout ging.
Robert Cray is nog steeds een fenomeen als zanger en gitarist, maar over zijn set opbouw was ik niet te spreken. Pas na drie kwartier kwam het eerste uptempo liedje en kreeg je het gevoel dat het wat van de grond kwam. Ook op zijn bandleden was het nodige aan te merken. De toetsenist speelde kleurloos, af en toe zelfs irritant en had de uitstraling van een boekhouder. In zijn spel ontbrak vaak iedere nuance. Ik kan dat zeggen omdat ik een aantal nummers van Cray tot op de bodem heb moeten uitzoeken voor mijn nieuwe bluesband Tuff Luck. Maar de mooie pianopartijen van de cd werden door deze toetsenist ‘live’ vervangen door een woud van hammondorgel en synthesizer klanken. Soms kon hij er minder aan doen, want tijdens Crays’ grootste hit ‘Right Next Door’ stonden de toetsen gewoon veel te zacht in de mix.
Als je naar de bassist keek, zou je zweren dat er een reggae band stond te spelen. Lange dreadlocks en de hele avond heftig kauwgom kauwend. De drummer bleef nagenoeg onzichtbaar achter Cray zijn werk doen.
Alleen Robert Cray zelf blijft de moeite waard om eens live te aanschouwen.
Kortom: een mat optreden van een merkwaardig gezelschap!
Hoe anders was dat zondagmiddag in Heerenveen bij King Of The World, waar alles klopte. Een leuk klein zaaltje, een goed geluid en een fantastische band.
In slechts 2 jaar tijd is KOTW uitgegroeid tot één van de hechtste bluesbands die Nederland ooit heeft gekend. Het enthousiasme spatte zondag van het podium af, terwijl er op topniveau gemusiceerd werd.
Ik wil altijd wat te zeiken hebben, dan heb ik weer wat te schrijven, maar ik kon gewoon niets negatiefs bedenken. Daarom kan ik over dit optreden erg kort zijn: GAAT DAT ZIEN!
